Računarski trojanski konji su u prošlosti definisani kao klasa infiltracija koje pokušavaju da se predstave kao korisni programi i na taj način prevare korisnike da ih pokrenu. Važno je imati na umu da je ovo važilo za trojanske konje u prošlosti – danas više nema potrebe da se oni prerušavaju. Njihova jedina svrha jeste da se infiltriraju što je lakše moguće i da postignu svoje zlonamerne ciljeve. „Trojanski konj“ je postao veoma uopšten termin koji opisuje svaku infiltraciju koja ne spada ni u jednu određenu klasu infiltracije.
Pošto je ovo veoma široka kategorija, često se deli na više potkategorija. Najpoznatije su sledeće:
-
preuzimač – zlonamerni program koji može da preuzme druge infiltracije sa Interneta.
-
ubacivač – tip trojanskog konja dizajniran da ubacuje druge tipove malvera na ugrožene računare.
-
zadnja vrata – aplikacija koja komunicira sa udaljenim napadačima i omogućava im da dobiju pristup sistemu i da preuzmu kontrolu nad njim.
-
program za krađu lozinki – (program koji hvata ono što se kuca na tastaturi) – program koji snima svaki korisnikov pritisak tastera i šalje informacije udaljenim napadačima.
-
birač brojeva – birači brojeva su programi dizajnirani za povezivanje sa brojevima sa dodatnom tarifom. Skoro je nemoguće da korisnik primeti da je kreirana nova veza. Pozivači mogu da prouzrokuju štetu samo korisnicima koji imaju pozivne modeme koji više nisu u čestoj upotrebi.
Trojanski konji obično uzimaju oblik izvršnih datoteka sa oznakom tipa datoteke .exe. Ako na računaru otkrijete datoteku sa trojanskim konjem, preporučuje se da je izbrišete zato što postoji velika verovatnoća da ona sadrži zlonamerni kôd.
Primeri poznatih trojanskih konja su: NetBus, Trojandownloader.Small.ZL, Slapper